غلامرضا سالار معزز
غلامرضا خان مین‌باشیان (سالار معزز) از شاگردان لومر بود که بعدها دستیار او شد و مدتی با همکاری او به تدریس پیانو مشغول شد. پس از سرورالملک او نخستین کسی بود که پیانو را ایرانی کوک می‌کرد و با آن ردیف‌های آوازی ایرانی را می‌نواخت. او یک سرود رسمی در جریان انقلاب مشروطیت ساخت و بیشتر سرودهای نظامی آن زمان ساخته اوست.
غلامحسین مین‌باشیان
پسر غلامرضا سالار معزز بود و اولین ارکستر سمفونیک ایران را تاسیس کرد.
مشیر همایون شهردار
او پیانو را نزد محمدصادق خان سرورالملک آموخته بود و نخستین کسی بود که نواختن آکورد در موسیقی ایرانی را رایج کرد. گفته می‌شود که سبک او در نوازندگی پیانو به نوازندگی سنتور بسیار شبیه بود، زیرا او سال‌ها نزد محمدصادق خان سنتورنوازی کرده بود. ابداع پیش‌درآمد را نیز به مشیر همایون نسبت داده‌اند:
«می‌گویند وقتی که بنا باشد کنسرتی داده شود، در هنگام تمرین رکن الدین خان پیشنهاد کرد خوب است اول قطعه‌ای با هم بنوازیم و بعد از آن به آواز بپردازیم، سؤال شده کدام قطعه را بنوازیم؟ پیشنهاددهنده گفت من آهنگی به این سبک دارم. حضار میل به شنیدن آن پیدا کردند و سازنده آن آهنگ آن را نواخت و مورد پسند واقع شد. بنا به پیشنهاد مشیر همایون شهردار به مناسبت اینکه پیش از درآمد آواز زده می‌شود به پیش‌درآمد موسوم شد.»
او زمانی به دعوت یک کمپانی برای پُرکردن صفحه به لندن رفت. صفحه‌ای به آوازخوانی رضاقلی میرزا ظلی از معروف‌ترین اجراهای او است. صفحه‌های دشتی و راست‌پنجگاه او نیز تک‌نوازی‌هایی است که آینه مهارت و هنر او در نوازندگی پیانو هستند و به آثاری ماندگار تبدیل شده‌اند.
مرتضی محجوبی
محجوبی پیانو را نزد حسین هنگ‌آفرین، از شاگردان لومر فرانسوی، آموخت. او خیلی زود در پیانو سرآمد زمان خود شد. محجوبی علاوه بر نوازندگی، چندین تصنیف و پیش‌درآمد و رنگ نیز تصنیف کرده‌است. تصنیف‌هایش پلی است میان تصنیف‌های عارف قزوینی و علی اکبر شیدا و تصنیف‌های زمانه‌اش. تصنیف «من از روز ازل دیوانه بودم» از آثار اوست.
او برای خود نتی اختراع کرده بود. نت نویسی او تماماً ایرانی است و با نت نویسی غربی کاملاً تفاوت دارد. در این شیوه، نوشتن از راست به چپ صورت می‌گیرد و هیچ خط حاملی وجود ندارد، تمام علائم نیز مشخص شده‌است.
محجوبی را چیره‌دست‌ترین نوازنده پیانو به سبک ایرانی می‌دانند.
جواد معروفی
معروفی در اولین سال تاسیس رادیو در این مرکز به فعالیت پرداخت. او در ارکستر گلها سولیست، رهبر ارکستر و تنظیم‌کننده بود. از آثار او می‌توان به فانتزی ژیلا و خواب‌های طلایی اشاره کرد.
اجرای قطعه خواب‌های طلایی با پیانو را بارها شنیده‌ایم. شما را به تماشای اجرای متفاوت این قطعه با سه‌تار و قانون دعوت می‌کنیم.
او در نواختن پيانو برای موسيقی ايرانی، بیشتر از روش مشير هـمايون اقـتباس می کرد. اما شيوه‌ای ويژه و يکتا داشت که تکـنيک در آن آشکار بود. معـروفی بيش از چهل سال سابقـه فعاليت در زمينه آهـنگ‌سازی دارد. او و پدرش نخستين کسانی محسوب می شوند که قـطعاتی در دامنه موسيقی ايرانی برای پيانو ساخته و تنظيم کرده‌اند.
معروفی درباره حضور خود در رادیو می‌گوید:
“از بدو تاسيس راديو در سال هـزار و سیصد و نوزده در آنجا هـم مشغول شدم. در آن موقع سنی نداشتم ولی هـم نوازنده پيانو بودم و هـم رهـبر ارکستر شماره يک. سال اولی که راديو تاسيس شد، در اولين ارکستر راديو اين نوازنده‌ها بودند: صبا، حبيب سماعی، حسين تهرانی، مرتضی نی‌داوود و خود من. بعدها که برنامه گلها تاسيس شد من رهـبر ارکستر آن شدم و نوازنده پيانو و سوليست هـم بودم. برای ارکستر گـلها هـم قطعاتی تنظيم می‌کردم.”
همچنین در جایی از شاگردان خود و کسانی نام برده که در نوازندگی پیانو دنباله‌رو سبک او هستند:
“سبک من را انوشيروان روحانی، اردشير روحانی، افـليا پرتو، مهين زرين پنجه و ساسان محبی خوب می نوازند. آنها شاگردان خوبـم بوده‌اند. آنها هم موسيقی ايرانی را می‌دانند هـم موسيقی غـربی را. موسيقی ايرانی را وقتی به شاگرد درس می‌دهـيـم که دست روان داشته باشد و موسيقی کلاسيک را زده باشد. چون موسيقی کلاسيک دست را روان و نت‌خوانی را قوی می‌کند. بعدا موسيقی ايرانی به او درس می‌دهـيـم، چون موسيقی ايرانی تکنيک مفصلی دارد.“
ورود پیانو به ایران
